Το χρυσό δρεπάνι μια περιπέτεια του Αστερίξ
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Ο Αστερίξ και οι Γότθοι - Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Μπορεί τα λάθη να είναι ανθρώπινα, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους Γότθους να θέλουν να εισβάλουν
στη Γαλατία και τη Ρώμη. Γι' αυτόν τον σκοπό πρέπει και το καταφέρνουν, να απαγάγουν τον καλύτερο
Δρουίδη από το δάσος των Καρνούτων. Μέσα στο γενικό κομφούζιο που επικρατεί, οι Γότθοι εισβάλλουν
με τη λεία τους στη... χώρα των Γότθων. Και η αλήθεια είναι, ότι οι Γότθοι είναι πολύ βάρβαρος και εκδικητικός
λαός με πλούσια ποκιλία βασανιστηρίων.Αφήστε δε, που η πρόοδος δεν σταματά ποτέ - όπως εξαλλου
και η ανθρώπινη πλεονεξία -. Θα καταφέρει ο πολυτάλαντος πλήν άτυχος Γαλάτης βάρδος να συνθέσει,
επιτέλους, μια ωδή ; Εστω, προς τιμήν των αγριογούρουνων ;
Ο μονομάχος- Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα- Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Ο Ελαφροχέρης - Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Είκοσι Χιλιάδες Λεύγες κάτω από τη Θάλασσα - Ιούλιος Βέρν
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Αναγκασμένος από την κοινωνική αδικία, ο πλοίαρχος Νέμος, αποφασίζει να ζήσει σ' ένα δικό του κόσμο
μέσα σ' ένα πλοίο που κατασκευάζει ο ίδιος και που είναι σε θέση να πλέει κάτω από το νερό,
τον θρυλικό "Ναυτίλο". Μ' αυτό αρμενίζει στους Ωκεανούς και τρυπάει με το έμβολό του τα καράβια.
Τρόμος καταλαμβάνει τους ναυτικούς που οργανώνουν μία αποστολή για να κυνηγήσει αυτό το
μυστηριώδες θαλάσσιο τέρας...
Κανάρης ο Πυρπολητής - Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Ζωντανή παρουσίαση μιας από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας.
Το κάψιμο της ναυαρχίδας του Τουρκικού Στόλου από τον Κανάρη, στις 6 Ιουνίου 1822.
Το κατόρθωμα αυτό του Κανάρη έλαμψε σαν εκδίκηση για το φοβερό έγκλημα που είχε κάνει η τυραννική
οργή στη Χίο.
Οι περιπέτειες του Μάρκο Πόλο-Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Είναι η αληθινή ιστορία του μεγαλύτερου εξερευνητή του μεσαίωνα, που πρώτος εδώ κι' 700 χρόνια,
διέσχισε την αχανή Ασία και έζησε 20 χρόνια σαν σύμβουλος του αρχηγού της απέραντης τότε,
Μογγολικής Αυτοκρατορίας.
Οι γνώσεις που απέκτησε η Ευρώπη από την ιστορία του Μάρκο Πόλο, συντέλεσαν
στην ανύψωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και βοήθησαν στην διεύρυνση των συναλλαγών
ανάμεσα Ευρώπης και Ασίας.
Το Χάνι της Γραβιάς - Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Μια από τις ηρωικότερες σελίδες του αθάνατου Εικοσιένα. Η μάχη στο χάνι της Γραβιάς
δεν ήταν μόνο μια εκδίκηση για το χαμό του Διάκου. Η αποφασιστικότητα κι' ο ηρωισμός
του Οδυσσέα Ανδρούτσου έδωσε στον αγώνα μια επιτυχία ανυπολόγιστης στρατηγικής σημασίας
εμποδίζοντας την κάθοδο του Ομέρ Βρυώνη στην Πελοπόννησο, διευκόλυνε τη νίκη στο Βαλτέτσι
που εμψύχωσε την επανάσταση.
|
Μπεν Χουρ-Κλασσικά εικονογραφημένα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Η ιστορία ετυλίσσεται πριν δυο χιλιάδες περίπου χρόνια. Φίλοι από τα παιδικά τους χρόνια,
ο Ρωμαίος Μεσσάλας κι' ο Εβραίος Μπεν-Χουρ, συναντιούνται ξανά σ' ένα κήπο της Ιερουσαλήμ.
Όμως, διαπιστώνουν πως έχουν αλλάξει ...
Ένα ατύχημα που άθελα συμβαίνει οδηγεί τον Μπεν-Χουρ, με τη συνηγορία και του παλιού του "φίλου",
στα κάτεργα όπου θάμενε σ' όλη του τη ζωή, αν δεν τύχαινε να σώσει τη ζωή του Κόιντου Άρριου
ενός σπουδαίου Ρωμαίου. Έτσι αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του Μπεν-Χουρ που τον οδηγεί
στη δικαίωση και τη λύτρωση.
Μιχαήλ Στρογκώφ
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Στα 1840, η Σιβηρία ολόκληρη, διέτρεχε άμεσο κίνδυνο να καταλυφθεί από τους Τάταρους
που είχαν σύμμαχούς τους αρκετούς ντόπιους με επικεφαλής κάποιον ΙΒΑΝ ΟΓΚΑΡΕΦ,
έναν άλλοτε συνταγματάρχη του Ρωσικού Στρατού, που τον είχε καθαιρέσει και εξορίσει
ο Μεγάλος Δούκας διοικητής της Ανατολικής Σιβηρίας, αδελφός του Τσάρου.
Η Σινηρία αρχίζει από τα Ουράλια όρη και φτάνει ως τα παράλια του Ειρηνικού ωκεανού.
Χωρίζεται από τον ποταμό Τσούνα (έναν μεγάλο παραπόταμο του Γενίσεϊκ) σε Ανατολική
και Δυτική Σιβηρία. Πρωτεύουσα της δυτικής είναι το Τομπόλακ και της ανατολικής το Ιρκούτσκ.
Σε κάθε μια απ' τις δυο αυτές πρωτεύουσες βρισκόταν ένας Γενικός Διοικητής,
που αντιπροσώπευε την εξουσία του Τσάρου στις απέραντες αυτές περιοχές, που συνδέονταν
μεταξύ τους μόνο μ' ένα τηλεγραφικό σύρμα μήκους ... 8.500 χιλιομέτρων!
Ο Εμίρης των Τατάρων, ο ικανός και άγριος ΦΕΟΒΑΡ ΧΑΝ, παρακινημένος από το Ρώσο
προδότη Ογκάρεφ εισέβαλε στις Δυτικές επαρχίες και προχωρούσε ακάθεκτα, συναντώντας
ασύμαντη σντίσταση.
Με την εισβολή αυτή των Τατάρων - και την αποκοπή του τηλεγραφικού σύρματος
η Ανατολική Σιβηρία απομονώθηκε. Κανένας τρόπος δεν υπήρχε να σταλούν οδηγίες στο
Μεγάλο Δούκα, τον Γενικό Διοικητή στο Ιρκούτσκ, να τον ειδοποιήδουν για τον κίνδυνο που διέτρεχε
απ' τον προδότη Ογκάρεφ. Μόνο ένας γενναίος και πολύ ικανός αγγελιοφόρος μπορούσε να α
ναλάβει την παράτολμη αυτή αποστολή, να περάσει μέσα από τις γραμμές του εχθρού,
να διασχίσει τις απέραντες στέπες και να φτάσει στο μακρινό Ιρκούτσκ.
Ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να φέρει σε πέρας μια τέτοια αποστολή ήταν
ο Μιχαήλ Στρογκώφ, που υπερετούσε με το βαθμό του λοχαγού στο Σώμα των Αγγελειοφόρων
του Τσάρου. Καταγόταν απ' την Σιβηρία. Ήξερε την αχανή αυτή χώρα, ήταν ατρόμητος και είχε
αδάμαστη αντοχή. Ο Μιχαήλ Στρογκώφ αναχωρεί από την Πετρούπολη μεταμφιεσμένος σε έμπορα,
με το ψεύτικο όνομα Νικόλαος Κορπανώφ. Στο ίδιο βαγόνι του τραίνου επιβιβάζονται δύο ξένοι
δημοσιογράφοι και μια κοπέλα, η ΝΑΝΤΙΑ ΦΕΝΤΟΡ, που έμελε να παίξει σπουδαίο ρόλο στην αποστολή, αλλά και στη ζωή του.
Έτσι αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια που κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι το τέλος.
Το έργο αυτό, γεμάτο δράση και περιπέτεια είναι από τα ωραιότερα του μάγου συγγραφέα Ιουλίου Βέρν.
Ο Μιχαήλ Στρογκώφ είναι ο τύπος του ήρωα, του ακατανίκητου και αφοσιωμένου στην αποστολή του.
Οι περιπέτειες είναι όλο ζωντάνια και οι χαρακτήρες των ανθρώπων περιγράφονται κ' αποδίδονται
με τέχνη και δύναμη.
Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Το ωραίο αυτό έργο του Άγγλου Λουΐς Κάρρολ γράφτηκε με σκοπό να διασκεδάσει
ένα μικρό κοριτσάκι, την Αλίκη. Είναι ένα παιγνίδισμα της φαντασίας, ένα κάτι σαν παραμύθι
και σαν όνειρο. Η υπόθεση του έργου είναι η εξής: Μια ζεστή καλοκαιριάτικη μέρα, στην όχθη
ενός ποταμού, ήταν ξαπλωμένο και ρέμβαζε ένα κοριτσάκι, η Αλίκη, ενώ δίπλα της η μεγαλύτερη
αδελφή της διάβαζε κάποιο βιβλίο. Σε μια στιγμή... σηκώθηκε να ξεμουδιάσει. Ήθελε να μαζέψει
μαργαρίτες. Εκεί που μάζευε τα λουλούδια βλέπει έκπληκτη ένα κουνέλι, ντυμένο σαν αριστοκράτης
κύριος, να περπατάει βιαστικά όρθιο, στα δυο πόδια!
Η Αλίκη αποφάσισε να το παρακολουθήσει... Ώσπου το είδε να χάνεται μέσα σε μια τρύπα.
Αλλά και εκεί θέλησε να το ακολουθήσει. Μόλις όμως πέρασε στην τρύπα, αισθάνθηκε να πέφτει
στο κενό, ώσπου κάποτε προσγειώθηκε! Χάρις στα πολλά ξεραμένα φύλλα που σκέπαζαν εκεί
το μέρος, η Αλίκη δεν έπαθε τίποτα από το πέσιμο. Παρακολουθώντας πάντα το κουνέλι, το είδε
να μπαίνει στο διάδρομο ενός σπιτιού. Το ακολουθεί από κοντά. Όλες οι πόρτες όμως που οδηγούσαν
από το διάδρομο στα διάφορα δωμάτια, ήταν καλά κλειδωμένες...
Τη στιγμή που η Αλίκη άρχισε ν' απελπίζεται βλέπει πάνω σ' ένα τραπεζάκι κάποιο χρυσό κλειδί.
Δοκίμασε μ' αυτό ν' ανοίξει, αλλά δεν ταίριαζε παρά σε μια πόρτα τόσο μικρή, όμως,
που ήταν αδύνατο να χωρέσει για να περάσει. Κείνη την ώρα σκεφτόταν πως θα ήταν
ευτυχισμένη αν μπορούσε να μικραίνει και να μεγαλώνει κατά βούληση.
Και, ω του θαύματος! Εκεί δίπλα της, ένα μπουκαλάκι, με την επιγραφή "ΠΙΕ ΜΕ" περιείχε κάποιο μαγικό
ποτό. Όταν η Αλίκη δοκίμασε το ποτό, αισθάνθηκε τον εαυτό της να... κλείνει σαν τηλεσκόπιο.
Έγινε μικροσκοπική 25 πόντους και χώρεσε στην πορτούλα!...
Τότε όμως θυμήθηκε ότι είχε αφήσει πάνω στο τραπέζι το χρυσό κλειδάκι και γύρισε να το πάρει.
Αλλά είχε γίνει τόσο μικρή που δεν έφθανε να το πιάσει. Πάλι σκέφτηκε ότι θα ήταν ευτυχισμένη
αν θα της ήταν δυνατό να μεγαλώσει, να γίνει όπως ήταν. Απελπισμένη έχυνε άφθονα δάκρυα,
όταν δίπλα της παρατήρησε ένα πραγματάκι που έγραφε πάνω "ΦΑΓΕ ΜΕ". Και, ω του θαύματος!
Όταν το έφαγε άρχισε να μεγαλώνει. Έγινε ένα μέτρο και ογδόντα πόντους...
Οι περιπέτειες συνεχίζονται και η Αλίκη άλλοτε μικραίνει και άλλοτε μεγαλώνει.
Στο τέλος, από μια σειρά σπαρταριστά επεισόδια που συμβαίνουν στην περίεργη αυτή χώρα,
στη "Χώρα των Θαυμάτων", η Αλίκη καταλήγει κατηγορούμενη μπροστά σε ένα δικαστήριο,
όπου δικαστές και ένορκοι είναι... τραπουλόχαρτα! Σε μια στιγμή ακούει την απόφαση του δικαστηρίου!
"Κόψτε της το κεφάλι!"
Αλλά η αδελφή της, που διάβαζε καθισμένη δίπλα της, όπως είπαμε, την ακούει να παραμιλάει από τον
εφιάλτη και της φωνάζει!
- Αλίκη, ξύπνα Αλίκη!...
Όλη αυτή η ιστορία, όλο το ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων, δεν ήταν παρά ένα περίεργο όνειρο! ...
Ηρακλής
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Εκείνο τον παλιό καιρό, που στην όμορφη πολιτεία της Θήβας βασίλευε ο βασιλιάς Αμφιτρύων,
πολλά δεινά μάστιζαν τη χώρα της Ελλάδας και βασάνιζαν τους ανθρώπους.
Έτσι ο Δίας, ο πατέρας των θεών, αποφάσισε να βοηθήσει τους ανθρώπους και διάλεξε την πεντάμορφη
βασίλισσα της Θήβας για να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, που γεμάτο δύναμη και αρετή,
όταν θα μεγάλωνε, θα έσωζε τον κόσμο από τα δεινά. Έτσι γεννήθηκε ο Ηρακλής, που το μωρό έδειξε
τη δύναμή του. Μια μέρα που κοιμόταν μέσα στη κούνια του, κάτω απ' τα δέντρα του βασιλικού
παλατιού, δυο μεγάλα φαρμακερά φίδια απείλησαν τη ζωή του. Το μωρό ξύπνησε, άρπαξε τα φίδια
με τα δυο του δυνατά χεράκια και τάπνιξε. Το θαυμαστό αυτό γεγονός κατατρόμαξε και συγκίνησε
φοβερά ολόκληρο το λαό της Θήβας. Ο βασιλιάς Αμφιτρύων ζήτησε τη γνώμη του σοφού μάντη Τειρεσία
κι αυτός αποκρίθηκε πως ο Ηρακλής είναι γιος του Δία, κι όταν μεγαλώσει θα δοξαστεί όσο κανένας
άλλος στον κόσμο και θα γίνει αθάνατος.
Ο Ηρακλής πήρε πολύ φροντισμένη ανατροφή. Οι καλύτεροι δάσκαλοι της Ελλάδας τούμαθαν γράμματα
αγωνίσματα, μουσική και καλούς τρόπους. Έτσι, ξέροντας πια καλά πως να ορίζει τη θαυμαστή
φυσική του δύναμη και έχοντας με άπειρες γνώσεις πλουτίσει τη φυσική του εξυπνάδα, όταν ήρθε η ώρα
να διαλέξει τον ένα
από τους δυο δρόμους που προσφέρει η ζωή, διάλεξε τον καλό δρόμο της αρετής.
Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Ηρακλής έφυγε με τη μητέρα του απ' τη Θήβα και πήγε να μείνει στις
Μυκήνες, κοντά στο θείο του Ηλεκτρύωνα.
Όταν ύστερα από μερικά χρόνια, ο Ηρακλής γύρισε πάλι στην πατρίδα του, τη βρήκε σκλαβωμένη
στο βασιλιά του Ορχομενού Εργίνο να δίνει κάθε χρόνο φόρους υποτέλειας. Ο Ηρακλής, σκότωσε
τον Εργίνο, και γλίτωσε την πατρίδα του απ' την υποτέλεια. Τότε ο βασιλιάς της Θήβας από
ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, του δώσε γυναίκα του τη μοναχοκόρη του.
Ο Ηρακλής έζησε στη Θήβα δέκα χρόνια ευτυχισμένος με τη γυναίκα του Μεγάρα και το δυο του
αγοράκια που απόκτησε . Οι Θηβαίοι τον λάτρευαν. Αλλά ο θεός δεν τον είχε προορίσει για μια ήσυχη
οικογενειακή ζωή. Έπρεπε με τα σπουδαία χαρίσματα και τη μεγάλη δύναμη που είχε, να υπηρετήσει
όλο τον κόσμο.
Έτσι, τώρα που ο Ηρακλής ήταν τριάντα χρόνων, ώριμος, άντρας, γεμάτος υγεία, δύναμη και γνώση,
άρχισε να γίνεται σκεφτικός κι αμίλητος.
Δίσταζε όμως ν' αφήσει τ' αγαπημένα του παιδιά για τη γυναίκα του. Γι' αυτό έστειλε στο μαντείο των
Δελφών και ρώτησε τι πρέπει να κάνει. Και το μάντειο του απάντησε! "Ο δυνατός θα υπηρετήσει
τον αδύνατο. Ο Ηρακλής θα πάρει διαταγές από τον εξάδελφο του, το βασιλιά του Άργους, Ευρυσθέα".
Τότε ο Ηρακλής αποχαιρέτησε τους αγαπημένους του και ξεκίνησε για την Αργολίδα. Από κει κι έπειτα
η ζωή του πέρασε μέσα σε αγώνες έναντι στο κακό και το άδικο. Έκαμε 12 σπουδαία κατορθώματα,
που ονομάζονται στη μυθολογία "οι δώδεκα άθλοι του Ηρακλή".
Όλα αυτά ζωντανεύουν μέσα στις επόμενες σελίδες του κλασσικού μας.
Μπουμπουλίνα
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Ανάμεσα στις μεγάλες μορφές του Εικοσιένα έχουν θέση και κάποιες γυναίκες, κι απ' αυτές
η Μπουμπουλίνα έχει την πρώτη σαν αγωνιστής, που απ' τους πρώτους έλαβε μέρος στον αγώνα
της Ανεξαρτησίας θυσιάζοντας σ' αυτόν όλα: βιός, παιδιά, συγγενείς και την ίδια τη ζωή της,
γιατί αν η Μπουμπουλίνα δεν πέθανε μέσα στη μάχη, αυτό οφείλεται ολότελα στην τύχη.
Η Μπουμπουλίνα - γνωστή μ' αυτό το όνομα σαν γυναίκα του καραβοκύρη Μπούμπουλη από
τις Σπέτσες - όταν ξέσπασε η Επανάσταση, βρέθηκε νάχει ιδιοκτησία της πολλά πλοία οπλισμένα.
Ένα απ' αυτά, ο "Αγαμέμνων", ήταν γερό καράβι από τα καλύτερα του καιρού του, κορβέτα με δεκαοχτώ
κανόνια.
Η Μπουμπουλίνα έλαβε μέρος και με το στόλο της από τη θάλασσα και με τους ανθρώπους της - σώμα
πολεμιστών που συντηρούσε η ίδια - από τη στεριά στην πολιορκία του Ναυπλίου, της Μονεμβασίας
και της Ντροπολιτσάς. Στο πρώτο έτος του αγώνα έχασε το γιο της, από τον πρώτο της άντρα,
τον Γιάννο Γιάννουζα κοντά στο Άργος.
Η μορφή της Μπουμπουλίνας, λαμπρή γυναικεία μορφή, γενναία κι αποφασιστική, στολίζει το Ηρώον
του αγώνα.
Κολοκοτρώνης
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Αδρή σκιαγράφηση της πιο ηρωικής μορφής του Εικοσιένα του "Γέρου του Μωριά" από τον
Βασίλη Ρώτα. Μια θαυμάσια εικονογραφημένη βιογραφία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη,
όπου με ζωντάνια περιγράφονται τα κατορθώματά του και κυρίως η νίκη στα Δερβενάκια
της οποίας ήταν ο κύριος εμπνευστής - που έσωσε την επανάσταση και εξασφάλισε τη λευτεριά
στην Ελλάδα.
Καραϊσκάκης
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του εικοσιένα , μάλιστα ο εξοχώτερος στρατιωτικός ηγέτης,
που ελάμπρυνε τον αγώνα εκείνον της ανεξαρτησίας του ελληνικού έθνους με νίκες πολλές και
κατορθώματα στρατηγικής ιδιοφυΐας και τέχνης, εστάθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ο Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1780 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομάτιο της Καρδίτσας από μία
καλόγρια και πατέρας του πιθανολογείται ο αρματωλός του Βάλτου Δήμητριος Καραΐσκος.
Συχνά τον έλεγαν χλευαστικά "ο γιος της Καλογριάς".
Παιδί ακόμα, κυνηγημένο, ορφανό κι απροστάτευτο, έμαθε να υπερασπίζει τη ζωή του με τ' άρματα και
γρήγορα μαζί με άλλα παιδιά που δεν ήθελαν να ζουν σκλάβοι, βγήκε κλέφτης στα βουνά.
Στο μεγάλο κυνηγητό των κλεφτών από τον Αλήπασα πιάστηκε και ρίχτηκε στα σίδερα στα Γιάννενα,
την έδρα του φοβερού πασά. Ο Αλήπασας, που διάλεγε και μάζευε σωματοφύλακές του
κι αξιωματούχος του τούς καλύτερους άντρες, όπου τους εύρισκε, κράτησε στην αυλή του και τον
Καραϊσκάκη και τον έκαμε υπαξιωματικό.
Στο σχολείο του Αλήπασα , με τους αδιάκοπους πολέμους του κι έπειτα κλέφτης με τον Κατσαντώνη
εσπούδασε την τέχνη του πολέμου. Όταν ξέσπασε στο Εικοσιένα ο αγώνας του ελληνικού λαού για
την ελευθερία του, ο Καραϊσκάκης καπετάνιος πια ξακουσμένος, εκινήθη κι επολέμησε στη Στερεά κι
επρόσφερε τις υπηρεσίες του σε πολλά και ιδίως στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Η σημαντικότερη δράση του άρχισε όταν του ανέθεσαν την αρχιστρατηγία της Στερεάς εναντίον του
Κιουταχή. Οι νίκες του στις μάχες της Δομβρένας, του Διστόμου και του Κερατσινίου έμειναν
περίφημες. Την 22 Απριλίου 1827 πληγώθηκε θανάσιμα από άγνωστο βόλι σε μια τυχαία συμπλοκή
την παραμονή της μάχης στο Φάληρο. Ο θάνατός του, την επομένη, έριξε σε βαρύ πένθος όλο το
αγωνιζόμενο ελληνικό έθνος.
Παπαφλέσσας
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Όταν η Ελλάς στέναζε κάτω από τον τουρκικό ζυγό, το Γένος ολόκληρο το συνείχε ο κρυφός πόθος της
λευτεριάς και σε κάθε γωνιά της χώρας μας, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, είχαν ξεσηκωθεί οι
πατριώτες για να αποτινάξουν τον ξενικό ζυγό. Στον άνισον αυτόν αγώνα εναντίον μιας πανίσχυρης
Αυτοκρατορίας, καθένας έδωσε ό, τι μπορούσε. Ακόμα κι ο κλήρος, μπήκε πρωτοπόρος, στον αγώνα,
πολέμησε γενναία και θυσιάστηκε.
Πρώτος μεταξύ των πρώτων στο Πάνθεον των κληρικών αγωνιστών είναι ο Παπαφλέσσας. Όταν ο
πανίσχυρος Ιμπραήμ είχε καταλάβει την Μεθώνη, την Κορώνη και την Σφαχτηρία (1825), οι καπεταναίοι
είχαν συγκεντρωθεί και συζητούσαν για το πώς θα αντιμετώπιζαν τις χιλιάδες του στρατού του Ιμπραήμ,
που όλο και προχωρούσε. Μεταξύ αυτών ήταν και υπουργοί, όπως ο Κουντουριώτης, Κωλέττης και
ο Μαυροκορδάτος. Και οι τρεις αντιτείνονταν στην λογική πρόταση του Παπαφλέσσα ότι η ηγεσία του
αγώνος έπρεπε να δοθεί στον Κολοκοτρώνη, που ήταν, ωστόσο, φυλακισμένος. Έτσι ο Παπαφλέσσας
διαχώρισε τις ευθύνες του κι έφυγε με τους δικούς του για το Ναύπλιον, αποφασισμένος να πολεμήσει.
Εκεί στρατολόγησε άνδρες, που με πολλή προθυμία έσπευσαν κοντά του, και ξεκίνησε για να
αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, που, απ' όπου κι αν περνούσε σκορπούσε τον φόβο και τον όλεθρο.
Στις 27 Απριλίου του 1825 συνάντησε στον δρόμο προς την Τρίπολη τον στρατό της στερεάς,
με τους αρχηγούς Τζαβέλα, Μπότσαρη, Καραϊσκάκη και Καρατάσο. Και αυτοί διαφωνούν με την
τακτική του Παπαφλέσσα, επιμένουν ότι ο Ιμπραήμ δεν πρέπει να κτυπηθεί κατά πρόσωπο και
παίρνουν τον δικό τους δρόμο. Ωστόσο, ο Παπαφλέσσας προχωρεί κατά την Τρίπολη με
τους άνδρες του και μπαίνει μέσα στην πόλη. Μετά από προετοιμασίες μερικών ημερών,
ο Παπαφλέσσας με τους πολεμιστές του αφήνει την Τρίπολη και ξεκινάει για να συναντήσει τον εχθρό.
Στον δρόμο του σπεύδουν και κατατάσσονται με πολλή προθυμία και άλλοι αγωνιστές. Μετά κοπιώδη
πορείαν, φθάνουν στο Μανιάκι και στρατοπεδεύουν. Συμφωνούν όλοι να δώσουν εκεί την μεγάλη μάχη,
γιατί το έδαφος με τα τρία υψώματα και το διάσελο είναι κατάλληλο για την εφαρμογή των σχεδίων των.
Ετοιμάζουν τα ταμπούρια τους κι ο Παπαφλέσσας με δάκρυα στα μάτια τους εξηγεί το νόημα
του αγώνος στο Μανιάκι. Οι αξιωματούχοι του, Δημήτρης Φλέσσας, Καραγιαννόπουλος,
Μαυρομιχάλης κ.ά. του είναι πιστοί κι ακολουθούν τις οδηγίες του.
Στην πρώτη μάχη που δίνουν με τον Ιμπραήμ, τον καθυστερούν δυο μέρες και επιφέρουν μεγάλες
καταστροφές στο στρατό του. Ο Ιμπραήμ, όμως, έχει μαζί του πολλές χιλιάδες στρατό ενώ του
Παπαφλέσσα του έχουν απομείνει χίλιοι περίπου και κανείς από την κυβέρνηση δεν του στέλνει
ενισχύσεις.
Στις 20 Μαΐου του 1825, από την αυγή, ο Ιμπραήμ επετέθη με πολλές χιλιάδες στρατιωτών κατά
του Παπαφλέσσα και των παλικαριών του στα τρία υψώματα του Μανιακίου. Μέχρι το βράδυ
της ίδιας ημέρας όλοι οι γενναίοι είχαν σκοτωθεί και τα ταμπούρια ήταν γεμάτα από αποκεφαλισμένα
πτώματα. Μόνον ο γραμματικός του Παπαφλέσσα, Μιχ. Καραγιαννόπουλος, είχε σωθεί. Ο Ιμπραήμ,
μόλις εσίγησε η μάχη, ζήτησε να του φέρουν το πτώμα του Παπαφλέσσα και, μόλις το είδε,
ένοιωσε τόσο θαυμασμό για τον ήρωα ιερωμένο ώστε ασπάστηκε το πτώμα και διέταξε ένα τμήμα
από τον στρατό του να αποδώσει τιμές στον νεκρό.
Από τότε μέχρι σήμερα, στην ιστορική αυτή τοποθεσία, πλανάται το ηρωικό τραγούδι του Παπαφλέσσα,
ενώ οι κατοπινοί, στην θέση όπου έπεσε ο μεγάλος ήρωας, έκτισαν μια εκκλησιά κι έστησαν μια στήλη
- πυραμίδα προς τιμήν του μεγαλομάρτυρος του Έθνους Γρηγορίου Δικαίου ή Παπαφλέσσα,
του Λεωνίδα της Νεώτερης Ελλάδος.
Η Κασσιανή
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Θεόφιλος, που εβασίλευε από το 829 ως το 842 μ.Χ. εδιάλεξε την σύζυγό
του και αυτοκράτειρα Θεοδώρα ανάμεσα από πολλές παρθένες από τα καλύτερα σπίτια της
απέραντης αυτοκρατορίας, που είχαν έρθει στην Κωνσταντινούπολη και παρουσιάτηκαν στο παλάτι την
ημέρα της εκλογής.
Ανάμεσα στις κόρες αυτές ήταν κι η Καισσιανή, που ήταν κιόλας φημισμένη για την ομορφιά της και
την εξυπνάδα της.
Όταν ο Θεόφιλος πέρασε μπρός από τις παραταγμένες κόρες για να διαλέξει τη νύφη, πρώτα
κοντοστάθηκε μπροστά στην Κασσιανή, και χτυπημένος από την επιβολή της, ήταν έτοιμος να της
δώσει το χρυσό μήλο πούχε στο χέρι του, σημάδι αππαβώνα της εκλογής του.
Όμως, ίσα-ίσα, στην κρίσιμη στιγμή ο νούς του εσκανδαλίσθηκε και θέλοντας να τη δοκιμάσει, της είπε:
«Γυναίκα, απ' τη γυναίκα εβγήκε η αμαρτία στον κόσμο».
Τα μάτια της Κασσιανής άστραψαν και χωρίς να χασομερήσει του απάντησε:
«Ναι, μα κι απ' τη γυναίκα εβγήκε η σωτηρία του κόσμου».
Ο Θεόφιλος, σαν να πληγώθηκε μέσα του το βασιλικό του μεγαλείο κι ο ανδρισμός του απ' αυτή
την έξυπνη απάντηση, δεν άπλωσε το χέρι του περισσότερο, παρά προχώρησε. Έτσι άνοιξε η τύχη της
Θεοδώρας κι έκλεισε της Κασσιανής.
Η Κασσιανή πήγε στο μοναστήρι και κατάγινε με την ποίηση και την ιερή υμνογραφία.
|
Δάφνης και Χλόη
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Η Το " Δάφνης και Χλόη" είναι το πρώτο ποιμενικό μυθιστόρημα της αρχαιότητας.
Για τον συγγραφέα του, τίποτα σχεδόν δεν είναι γνωστό. Εικάζεται ότι ήταν Λέσβιος στην καταγωγή
και ότι έζησε μεταξύ του 3ου και του 5ου αιώνος μ.Χ. Μέσα σε γεμάτες ποίηση και χάρη σελίδες,
περιγράφει την ειδυλλιακή ζωή της εξοχής στην αρχαιότητα, καθώς και τις δυσκολίες των απλών
ανθρώπων της εργασίας, που δεν εξουσίαζαν τον εαυτό τους, όπως ο Δρύαντας ή ο Δάφνης
(πριν ανακαλυφθεί ή καταγωγή του), αλλά έκαναν ό,τι απαιτούσαν οι κύριοι τους. Μια δροσιά
και μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα αναδίδεται από το κάθε περιστατικό του βιβλίου και όλοι του οι ήρωες
ζούνε τιμώντας τους θεούς, τις Νύμφες και τον Πάνα, με το δικό τους απλοϊκό τρόπο. Τους χαρίζουν
τα έργα τους με την ίδια ευχαρίστηση που χαρίζει κανείς σήμερα σ' έναν αγαπημένο φίλο ένα μικρό
αντικείμενο καμωμένο με τα ίδια του τα χέρια.
Το μυθιστόρημα του Λόγγου είχε μεγάλη επίδραση στους μεταγενέστερους απ΄ αυτόν συγγραφείς.
Επηρέασε μάλιστα πολύ και τους συγγραφείς στην εποχή της Αναγέννησης και έγινε το πρότυπο για τα
βουκολικά και τα ειδυλλιακά έργα.
Στις σελίδες του τεύχους μας θα διαβάσετε την καταπληκτική ιστορία ενός μικρού αγοριού κι ενός
κοριτσιού, που χρωστούσαν τη ζωή τους σε μια γίδα και σε μια προβατίνα. Σε πολλά παραμύθια
διαβάζουμε πως μια ελαφίνα ή άλλο πήγαινε και βύζαινε κάποιο έρημο βρέφος. Έτσι και σ' εκείνη
τη μακρινή εποχή, οδηγημένες από τον Πάνα κι' από τις Νύφες, η γίδα και η προβατίνα πήγαιναν
όμοια και βύζαιναν ξεχωριστά δυο πανώρια βρέφη. Βοσκοί τα μεγάλωσαν τα παιδιά, μα στο τέλος
ανακαλύφθηκαν οι γονείς τους και όλα τελειώνουν μέσα σ' ένα πολύ ευχάριστο, χαρούμενο τέλος.
Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Στον καιρό του αυτοκράτορα Τιβέριου στη Ρώμη ζούσε κι ένας γραμματοδιδάσκαλος δούλος με τ' όνομα
Ανδροκλής. Θέλοντας να ελευθερωθεί τόσκασε και ζήτησε καταφύγιο στα δάση.
Εκεί, μέσα στη σπηλιά όπου είχε καταφύγει και ζούσε, είδε μιά μέρα να μπαίνει ένα λιοντάρι. Αφού
συνήρθε απ' την πρώτη του τρομάρα, είδε πως το λιοντάρι όχι μόνον δεν είχε σκοπό να τον βλάψει,
παρά του ζητούσε και βοήθεια γιατί πήγε κοντά του κουτσαίνοντας και τούδειχνε το μπροστινό του πόδι
ουρλιάζοντας από τον πόνο.
Ο Ανδροκλής πήρε θάρρος, παρατήρησε καλύτερα το πόδι του ζώου κι είδε πως είχε ένα μεγάλο
αγκάθι καρφωμένο στην πατούσα του. Προσεχτικά του τόβγαλε, του περιποιήθηκε το πονεμένο μέρος
ώσπου το λιοντάρι ξαναβρήκε την υγειά του κι έφυγε και πάλι.
Κάποτε οι κυνηγοί του αυτοκράτορα το πιάσανε. Δεν άργησε να πιαστεί κι ο Ανδροκλής και για τιμωρία
του, που τόχε σκάσει ενώ ήταν δούλος, τον έρροξαν στα θηρία να τον φάνε.
Ποιό ήταν το ξάφνιασμα του κόσμου που παρακολουθούσε το θέαμα, όταν είδαν το λιοντάρι που
βγήκε από τα σιδερένια κάγκελα στην κονίστρα του αμφιθεάτρου και ώρμησε στον κακόμοιρο
κατάδικο, τον Ανδροκλή, όχι μόνο να μην καταξεσκίζει το θύμα, παρά να του κάνει χαρές και να τον
φιλεί. Ήταν το ίδιο εκείνο λιοντάρι που πρωτύτερα το είχε περιποιηθεί ο Ανδροκλής.
Ο αυτοκράτορας που παρακολουθούσε το θέαμα, όταν έμαθε την ιστορία, του χάρισε τη ζωή και την
ελευθερία, μαζί με το λιοντάρι.
Η Δήμητρα και η Περσεφόνη
Ξεφυλλίστε και διαβάστε το βιβλίο εδώ
Η Δήμητρα, κόρη της Ρέας και του Κρόνου, ήτανε Θεά της γεωργίας. Η τόσο σημαντική αυτή θεά
είχε μια μοναχοκόρη, την Περσεφόνη, που την λάτρευε. Η Δήμητρα εξ αιτίας της δουλειάς της άφηνε
με μεγάλη της λύπη συχνά μόνη την Περσεφόνη.
Μια μέρα η θεά έφυγε για τη χώρα των Αιθιόπων, που γινόταν θερισμός. Η Περσεφόνη αφού
υποσχέθηκε στη μητέρα της ότι θα είναι φρόνιμη, έτρεξε στο λιβάδι να μαζέψει λουλούδια.
Ξαφνικά άνοιξε η γη και παρουσιάστηκε ο Πλούτωνας, ο βασιλιάς του κάτω κόσμου. Άρπαξε την
Περσεφόνη στο άρμα του και την πήρε μαζί του στον Άδη.
Ο Πλούτωνας, που είχε ακούσει πολλά για την ομορφιά της κόρης, ζήτησε από τον πατέρα των θεών,
να του επιτρέψει να την κλέψει. Ήξερε καλά ότι η Δήμητρα δε θα του την έδινε ποτέ. Ο Δίας δεν
αρνήθηκε αυτή τη χάρη στο βασιλιά του Άδη και αδελφό του. Τότε εκείνος με την ευκαιρία που
η Περσεφόνη μάζευε ολομόναχη λουλούδια πέτυχε το σκοπό του.
Η Δήμητρα άκουσε τις σπαραχτικές κραυγές της θυγατέρας της, παράτησε τη δουλειά της και γύρισε
βιαστικά πίσω. Μα η Περσεφόνη είχε χαθεί. Εννιά μερόνυχτα γύριζε σ' όλη τη γη η Δήμητρα ζητώντας
την κόρη της, ώσπου έφτασε στην Ελευσίνα. Πήγε στο παλάτι του βασιλιά Κελεού κι έγινε παραμάνα
του παιδιού του τού Δημοφώντα. Ευγνωμονώντας για τη φιλοξενία, δίδαξε στον άλλο του γιο,
τον Τριπόλεμο, τα μυστικά της γεωργίας κι εμύησε τον Κελεό στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Από τον ήλιο έμαθε την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Αγανακτισμένη η θέα απευθύνθηκε
στο Δία και απαίτησε το γυρισμό της κόρης της στη γη. Ο Δίας της αρνήθηκε βοήθεια. Φουρτουνιασμένη
τότε η Δήμητρα ορκίστηκε να δώσει ξεραΐλα στη γη αν δεν έπαιρνε την Περσεφόνη. Η πείνα κι η
καταστροφή έπεσαν στους ανθρώπους. Άδικα την παρακάλεσαν οι άλλοι θεοί να πάρει πίσω τον όρκο
της. Εκείνη ήτανε αμετάπειστη. Έπειτα λοιπόν από πολύωρο συμβούλιο των θεών στον Όλυμπο,
αποφασίστηκε να γυρίσει η Περσεφόνη στη μητέρα της. ΄Επρεπε όμως να μην είχε δοκιμάσει το
φαγητό των νεκρών. Μα η Περσεφόνη είχε φάει έξη σπυριά από ένα ρόδι.
Βγήκε τότε η απόφαση να μένει έξη μήνες στον Άδη κι έξη μήνες στη γη. Μ' αυτό τον τρόπο ταχτοποίησε
ο Δίας την υπόθεση της Περσεφόνης χαρίζοντας τη χαρά τόσο στη μητέρα της, όσο και στον Πλούτωνα.
Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες ερμήνεψαν τις εποχές του έτους.
Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα - Παιδική λογοτεχνία
|
|
|
|
|
|
Τα ενδημικά φυτά - MS Word:
Παραδοσιακά επαγγέλματα - MS Word:
Ταξίδια στη πατρίδα μου και το εξωτερικό - MS Power Point:
Παρουσιάζουμε εκπροσώπους του Λαϊκού Πολιτισμού του τόπου μας (MS Word):
Μιχάλης Κάσιαλος
