ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ

ΤΑΞΗ ΣΤ’

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

" Μια φορά ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα μικρό αγόρι. Που μάζευε τα φύλλα της, που έπαιζε κοντά της, που αποκοιμιόταν στον ίσκιο της. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Τα χρόνια πέρασαν, το αγόρι μεγάλωσε κι οι ανάγκες του άλλαξαν. Τώρα δεν του έφταναν τα φύλλα και τα σκαρφαλώματα. Τώρα ήθελε λεφτά. Κι η μηλιά του έδωσε μήλα να πουλήσει. Και ήταν ευτυχισμένη. Και τα χρόνια κυλούσαν. Και το αγόρι μεγάλωσε και οι ανάγκες άλλαζαν. Και η μηλιά ήταν πάντοτε εκεί, να δίνει λύσεις μέσα από την απόλυτη, ανιδιοτελή αγάπη που είχε στο αγόρι. Στο αγόρι που τίποτα δεν της έδωσε ποτέ παρά μόνο κάποτε, πολύ παλιά, το παιδικό του γέλιο, την αθωότητά του και τις στιγμές του. Η μηλιά πάντα έδινε. Και πάντα ήταν ευτυχισμένη. Κι ας μην πήρε σχεδόν ποτέ τίποτα  από το δέντρο. "

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι, που δεν πρόσεχε τι έλεγε στους άλλους και τους πλήγωνε με τα λόγια του. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τις πρόκες. Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι είπε στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.

Ο πατέρας του απάντησε:

Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει για πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και αν σε συγχωρήσουν το τραύμα θα παραμείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει ακόμα περισσότερη ζημιά από το φυσικό τραύμα. Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν οπότε έχεις ανάγκη. Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους. Σταμάτα να τους πληγώνεις και δείξε τους πόσο τους αγαπάς."
Χρειάζονται μόνο 24 γράμματα για να φτιάξεις εκατομμύρια λέξεις. Αρκεί να διαλέξεις τις σωστές

Μάνος Χατζιδάκις – Το Νησί των Συναισθημάτων

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.

Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.

Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.

Αγάπη: εγώ θα μείνω, θα μείνω μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.

Αγάπη : αχ, το νησί βυθίζεται …βοήθεια , βοήθεια…

Όλοι τότε άρχισαν να την περιγελούν.

Ψαράκι 1: εμείς πάντα το λέγαμε, μόνο η αγάπη δεν φτάνει.

Ψαράκι 2 :κρίμα που δεν ξέρεις να κολυμπάς σαν κι εμάς.

Ψαράκι 3 :τούτη τη στιγμή, καλύτερα να ήσουν ψάρι.

Ψαράκι 4: δε βλέπω να υπάρχει ελπίδα.

Ψαράκι 5 : κάνε το σταυρό σου γιατί έρχεται το  τέλος σου.

Παρά τα δάκρυα που θόλωναν  το βλέμμα της , βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.

Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,

 Πλούτος:«Όχι, δεν μπορώ, έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»

Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.

 Αγάπη: σε παρακαλώ βοήθησέ με.

Αλαζονεία :«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου»  .

Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.

Αγάπη :«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».

Λύπη :«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.

Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.

Ευτυχία: είναι όμορφη η ζωή να το θυμάσαι! Είμαι τόσο ευτυχισμένη… είμαι  τόσο ευτυχισμένη 

Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.

Η υποκρισία παρέα με την ειρωνεία , έκαναν βόλτες γύρω από την αγάπη και απολάμβαναν το θέαμα…

Υποκρισία : εγώ θα σε βοηθούσα αλλά είναι μικρό το καράβι μου και μπορεί να βουλιάξουμε. Μια άλλη φορά ίσως.

Η ειρωνεία της μόρφαζε και την περιγελούσε…

Ειρωνεία: μας το΄παιζες και θαρραλέα ,πανάθεμα σε! τώρα που έμεινες μόνη σου και αβοήθητη σε ένα έρημο νησί, κολύμπα για να σωθείς. Δε βλέπω άλλη λύση…. Χαχαχα !!!

Αγάπη : ας με βοηθήσει κάποιος…

Αχαριστία: σε τέτοιες δύσκολες στιγμές , ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του. Εγώ  πάντως σώθηκα!

Αγάπη : σας παρακαλώ βοηθήστε με!

Εξάντληση :με έχουν εγκαταλείψει οι δυνάμεις μου. Το θέμα είναι ποιος θα βοηθήσει εμένα.

Θυμός : δε μας παρατάς κυρά μου. Εδώ  καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν.

Το μίσος έριχνε άγριες ματιές στην αγάπη και γελούσε με κακία.

Μίσος : καλά να πάθεις! Έπρεπε να ξέρεις ότι το μίσος είναι πιο ισχυρό συναίσθημα από την αγάπη…χαχαχα! 

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:

Χρόνος :«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».

Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.

Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.

Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:

Αγάπη :«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;

Γνώση :«Ο Χρόνος»

Αγάπη :«Ο Χρόνος;;Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»

Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:

Γνώση :«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη. Αγάπη  σημαίνει να είσαι πρόθυμος…»

Σοφία : …να θυσιάσεις ακόμα και τον εαυτό σου. Είναι το μόνο πράγμα που όσο περισσότερο απλόχερα τη σκορπάς, τόσο πολλαπλασιάζεται…!!! 

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Άνοιξ' την καρδιά σου, εγώ είμαι εδώ.

Στα προβλήματά σου για να σου σταθώ,

στη νυχτιά , στο σκοτάδι, θα 'μαι φως και σημάδι, θα΄ρθω να σε βρω,

να σου πω μη φοβάσαι, πια μονάχος δε θα ΄σαι. Θα ΄μαι εδώ! 

Όλοι μαζί εμείς θα φτιάξουμε, έναν κόσμο απ’ αγάπη κι ελπίδα,

με χρώματα ουράνια θα βάψουμε τη ζωή μας, ν’ αλλάξει σελίδα.

Χέρια σφιχτά θα ενώσουμε κι οι καρδιές θα κερδίσουν τη μάχη,

στην προσευχή θ’ ανταμώσουμε μοναχά σαν υπάρχει αγάπη. 

Δός μου τα όνειρά σου ξέρω να σου πω

πως θα τα πετύχεις μ’ ένα μυστικό

φτάνει εσύ να πιστεύεις, πάντα να γυρεύεις μέσα στην ψυχή

της αγάπης το θαύμα, ξεπερνά κάθε τραύμα και πληγή.

Όλοι μαζί εμείς θα φτιάξουμε, έναν κόσμο απ’ αγάπη κι ελπίδα,

με χρώματα ουράνια θα βάψουμε τη ζωή μας, ν’ αλλάξει σελίδα.

Χέρια σφιχτά θα ενώσουμε κι οι καρδιές θα κερδίσουν τη μάχη,

στην προσευχή θ’ ανταμώσουμε μοναχά σαν υπάρχει αγάπη.